عوامل موثر بر کاهش میل جنسی چیست؟

یکی از راه های ایجاد صمیمیت بین زوج ارتباط زناشویی می باشد. با ترشح هورمون اکسی توسین یا همان هورمون عشق، بعد از رابطه جنسی متعهدانه، صمیمیت و نزدیکی بین زوج ایجاد شده و افزایش می یاید. مطالعات نشان میدهد افرادی که حداقل یک بار در هفته، ارتباط جنسی دارند استرس در آنها کاهش یافته و احساس آرامش بیشتری می کنند.

از فواید دیگر رابطه زناشویی، خواب راحت تر بعد از ارتباط جنسی می باشد. همچنین به دلیل ترشح هورمون های متعدد در حین رابطه جنسی سالم، ایمنی بدن افزایش یافته و حتی باعث کاهش دردهای بدنی میشود. از موارد دیگر اثرات ارتباط جنسی، احساس جوانی، شادابی و کاهش ابتلا به بیماری های خلقی شامل افسردگی و اضطراب می باشد. همچنین موجب کاهش ریسک ابتلا به بیماری های جسمی مانند: بیماری های قلبی، مغزی و غیره می شود و طبق تحقیقات اخیر ارتباط جنسی باعث کاهش ریسک خطر ابتلا به بیماری های مغزی مانند آلزایمر خواهد شد. به هر حال، داشتن ارتباط جنسی رضایت بخش، باعث بهبود و تداوم زندگی است.

در وبلاگ الوکاندوم بخوانید: رسیدن به اوج لذت جنسی در رابطه زناشویی

میل جنسی مرحله آغاز یا پذیرش فعالیت جنسی در فرد می باشد که تحت تاثیر طیف وسیعی از محرک های محیطی از جمله عوامل روانشناختی و فرهنگی به اضافه محرک های فیزیولوژیک قرار می گیرد. اجزای فیزیولوژیک ضروری در رابطه با میل جنسی، شامل واسطه های شیمیایی عصبی، آندروژن ها و سیستم عصبی حسی سالم می باشد.

از جمله آندوژن ها میتوان تستسرون را نام برد. میل جنسی در زنان و مردان داراری تفاوت هایی است که تحت تاثیر تحریک حواس پنج گانه، خلق، اضطراب، بیماری های جسمی، مصرف داروها و مواد، روابط فردی و زوج، اختلالات جنسی و گرایشات جنسی و در خانم ها تحت تاثیر اثر هورمون ها، وضعیت دوران بارداری، شیردهی، جراحی­های ناحیه لگنی، دوران یائسگی، حضور فرزندان و امنیت محل ارتباط جنسی است. حتی آب و هوا، مسائل اقتصادی، شغلی، حوادث محیطی و عاطفی هم بر میل جنسی بسیار اثرگذار است.

نکته جالب در خانم ها تلقین پذیری میل جنسی آنهاست، بدین صورت که همسر او میتواند با لمس کردن و بیان کلام تحریک کننده، به ویژه محبت آمیز، باعث تمایل جنسی در ایشان شود. نکته مهم فرآیند پاسخ جنسی (میل جنسی، برانگیختگی، ارگاسم و استراحت) در آقایان حالت خطی می­باشد و هنگامی که مرد دچار نعوظ میشود تا مرحله انزال پیش میرود ولی زنان می توانند حتی در صورت دستیابی به لوبریکاسیون واژن و برانگیختگی جنسی به حالت اول برگردند یا حتی می توانند چندین بار در یک ارتباط، ارگاسم را تجربه کنند.

همچنین زنان، در برخورد با عوامل ایجاد کننده استرس، بیشتر به درونی کردن احساسات خود پرداخته و گاهی از شرکت در فعالیت جنسی خودداری می نمایند. درحالی که مردها در برخورد با این عوامل، فعالیت جنسی را به عنوان شیوه ای برای مقابله با عوامل استرس زا و دستیابی به آرامش برمی گزینند.

از عوامل مهم و تاثیر گذار بر میل جنسی، استرس است. در هنگام استرس فعالیت عصب سمپاتیک افزایش یافته و فرد دچار تنش در عضلات و حالت گوش به زنگی شده و به دنبال آن کاهش فعالیت پاراسمپاتیک حاصل میشود که نقش بسیار مهمی در ارتباط جنسی از جمله میل جنسی دارد. همچنین افسردگی، وسواس، اضطراب و نگرانی ها با اثر بر هورمون ها و عملکرد فرد، باعث کاهش میل جنسی میشوند. بیماری های جسمی مثل: کم کاری تیروئید، دیابت، بیماری قلبی و عروقی، کبدی، کلیوی و گاهی عفونت ها، زخم ها و بی اختیاری ادرار نیز در کاهش میل جنسی بسیار موثرند. به طور خلاصه هر عاملی که برذهن و جسم فرد اثر بگذارد حتما موجب کاهش میل جنسی خواهد شد، همچنین باعث اختلالات جنسی مثل زود انزالی، اختلال در نعوظ، انحرافات و اعتیاد جنسی و در خانم ها باعث اختلال در ارگاسم، دردهای لگنی و ترس از ارتباط جنسی خواهند شد.

از علل اثرگذار مهم دیگر بر میل و تحریک جنسی، ارتباط زوج با همسر خود میباشد. مصرف داروهای شایع در خانم ها مانند داروهای ضد بارداری، ضدفشار خون، ضدافسردگی و آنتی آندروژن مانند: داروهایی که برای رشد مو تجویز میشوند نیز از عوامل مهم به شمار میروند. خانم ها (گاهی آقایان) در دوران بارداری و شیردهی با کاهش میل جنسی به دلیل تغییرات هورمون ها مواجه هستند.

از توصیه های درمانی برای افزایش میل جنسی، تحریک لمسی و کلامی، نوازش و حتی ماساژ در هنگام استرس، توسط دو زوج و درمان بیماری های جسمی و زوج درمانی در صورت مشکل و آموزش مهارت های جنسی لازم، درمان اختلالات جنسی، استفاده از داروها با عوارض کمتر و درمان بیماری های روانپزشکی می باشد. ترک سیگار، مواد مخدر، مشروبات، ورزش، اصلاح تغذیه و گاهی تجدید خاطره های خوشایند گذشته و فعال کردن فانتزی های جنسی لذت بخش نیز بسیار کمک کننده است. از موارد دیگر محل ارتباط جنسی است. یادتان باشد یک دارو، قطره یا رفتار خاص، باعث افزایش میل جنسی نخواهد شد و مجموعه ای از علل در این امر دخیل می باشند و افراد با اختلالات شخصیتی مثل: اسکروئید، پارانوئید، اسکیزوفرنی و افسردگی نیز دچار کاهش میل جنسی هستند. گاهی افراد دچار افزایش میل جنسی میشوند که البته در هر دو مورد کاهش یا افزایش میل جنسی، معیار سنجش آنها مقایسه تمایلات فرد با گذشته خود و رضایت جنسی بین زوج می باشد.

در صورت افزایش شدید میل جنسی و ایجاد روابط متعدد در ارتباط جنسی، افراد باید از نظر خلق و بیماری های جسمی ارزیابی شوند. اختلال دو قطبی از عوامل مهم افزایش میل جنسی و تمایل به ارتباط های مختلف، ولخرجی، برقراری ارتباط عاطفی متعدد، انرژی بالا، شادی، عدم تمرکز، کارهای پرخطر، کاهش زمان خواب و دوره هایی که از افسرگی هستند. این اختلال روانپزشکی در صورت عدم تشخیص و درمان باعث مشکلات فردی و خانوادگی خواهد شد. گاهی بیماری هایی مثل مشکل تیروئید یا مصرف موادمخدر، مشروبات، تمورها و سکته های مغزی نیز از عوامل افزایش ناگهانی میل جنسی میباشند که نیاز به ارزیابی و درمان توسط پزشک متخصص دارند.

از علل دیگر کاهش میل جنسی، اختلال در برانگیختگی فرد میباشد که این برانگیختگی شامل: احساس پرخونی در اندام تناسلی و سینه ها، افزایش تعداد تنفس و ضربان قلب، گرمی پوست و از همه مهمتر ترشح و لیزشدگی واژن در خانم ها و پرخونی و نعوة آلت تناسلی در مردان است.

در وبلاگ الوکاندوم بخوانید: چند بار در هفته باید رابطه جنسی داشته باشیم؟